Dzisiaj będzie o powszechnie występującej roślinie, która znana jest chyba przede wszystkim z piwowarstwa – przed Wami chmiel zwyczajny. A wiecie, że chmiel posiada właściwości lecznicze? A jakie? Zapraszam do wpisu 🙂
Spis treści
Jak zawsze, zaczynamy od konkretów. Surowcem leczniczym chmielu zwyczajnego są dojrzałe owocostany, a innymi słowy mówiąc – szyszki chmielu. Dodatkowo wykorzystuję się tzw. lupulinę, czyli gruczoły włosków wydzielniczych (tak, rośliny też je mają!). Sama lupulina to proszek o barwie zielonożółtej. W składzie szyszki chmielu znajduje się olejek eteryczny, żywica, flawonoidy i garbniki.
Przed Czytelnikami, którzy jakieś pojęcie o chmielu mają, teraz Ameryki nie odkryję. Głównym działaniem leczniczym chmielu zwyczajnego, zarówno szyszek i lupuliny, jest uspokojenie. Właśnie dlatego surowiec znajduje się w wielu preparatach ziołowych – przeznaczonych właśnie na uspokojenie albo na ułatwienie zasypiania (a jak wiadomo, do tego potrzebny jest spokój, choć doskonale wiemy, że nie zawsze jest to możliwe). Dodatkowo chmiel rozkurcza mięśnie gładkie przewodu pokarmowego, a ze względu na obecność garbników działa pobudzająco na apetyt.
Jak już się pewnie domyślacie, szyszkę chmielu i lupulinę stosuje się w:
Ale to nie wszystko! Chmiel stosuje się też w kosmetologii (wiem, my skupiamy się głównie na zdrowotnych właściwościach chmielu). Kremy, mleczka, balsamy i szampony, które zawierają w swoim składzie wyciąg z chmielu, mają opóźniać proces starzenia się skóry.
Nie możemy też zapomnieć o piwowarstwie, ale to już temat na zupełnie inny wpis 😉
W temacie uspokojenia, polecam Ci także moje analizy preparatów na uspokojenie albo na problemy z zasypianiem oraz wpisy o innych ziołach na uspokojenie:
Po pierwsze, według Komisji Europejskiej, chmiel i jego surowce powinny być spożywane przez dorosłych i młodzież powyżej 12. roku życia. Trzeba jednak pamiętać, że jeśli przez dłuższy czas objawy nie ustępują, to koniecznie trzeba się skontaktować ze specjalistą. Natomiast w czasie ciąży i karmienia piersią nie powinno się stosować chmielu.
***
gatunek: Chmiel zwyczajny (łac. Humulus lupulus)
rodzina: konopiowate (łac. Cannabaceae)
Chmiel zwyczajny to wieloletnia, płożąca się lub pnąca roślina, która dorasta nawet do 6 metrów! Łodygę pokrywają gęsto włoski. Ciekawostką jest to, że roślina zawsze wije się w prawo. Chmiel posiada dwa rodzaje kwiatów: męski i żeński. Kwiaty męskie są malutkie – mają średnicę około 6 mm, i przypominają malutkie kwiatuszki. Natomiast kwiaty (a raczej kwiatostany) żeńskie to właśnie szyszki chmielu. Mają one kształt jajowaty i są pokryte włoskami gruczołowymi. Owocem chmielu jest orzeszek.
Teraz chmiel zwyczajny jest bardzo szeroko uprawiany, przede wszystkim strefie umiarkowanej w Europie i Środkowej Azji. Pochodzi z południowej Europy, a występował także na Bliskim Wschodzie i w Ameryce Północnej. Możemy go spotkać w miejscach wilgotnych, m.in. zaroślach, nad rowami, przy zabudowaniach i, co ciekawe, przy śmietniskach.
Szyszkę chmielu zbiera się w początkowym okresie dojrzewania, a suszy się ją najlepiej w przewiewnym miejscu, w cieniu. Lupulinę pozyskuje się przez potarcie w początkowym okresie dojrzewania żeńskich owocostanów chmielu zwyczajnego.
Zdrowotności
Pan Tabletka
1.Kohlmünzer, S., Farmakognozja. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, s. 169, 569
2. Matławska, I. (red.) (2008).Farmakognozja. Podręcznik dla studentów farmacji. Wydanie trzecie poprawione i uzupełnione. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, s. 364