Będąc dzieckiem zawsze bałem się gęstych, mrocznych zarośli – nigdy nie wiedziałeś co się tam kryło, a wyobraźnia podpowiadała najgorsze scenariusze. Dziś wiem, że nie było się czego bać, a te krzaki, których się tak obawiałem to śliwa tarnina – jak się okazuje nie jest taka straszna jak sądziłem 🙂
Spis treści
Ze śliwy tarniny możemy pozyskiwać dwa rodzaje surowca – kwiaty tarniny (flos Pruni spinosae), które są używany do lecznictwa oraz owoce tarniny (fructus Pruni spinosae).
Kwiaty tarniny zbiera się w okresie kwitnienia w słoneczne dni po opadnięciu rosy, ponieważ wilgotne ciemnieją. Następnie suszy się je szybko w suszarniach.
Owoce zbieramy na jesień gdy są już w pełni dojrzałe, możesz je wysuszyć lub wykonać z nich przetwory – o tym będzie później.
Podstawowymi związkami czynnymi kwiatów tarniny są flawonoidy, głównie kwercetyna i kemferol. Dzięki temu kwiaty wykazują działanie:
Jeśli chodzi o owoce tarniny to zawierają one garbniki, antocyjany, pektyny, kwasy organiczne i sole mineralne. Ponadto w pestkach obecne są glikozydy cyjanogenne – amygdalina, z tego względu nie należy spożywać pestek tarniny, ponieważ w dużych ilościach może to prowadzić do zatruć. Owoce tarniny działają:
Podobne działanie ma borówka brusznica, jednak nieco silniejsze, dlatego dla wzmocnienia efektu przeciwbiegunkowego można stosować suszone owoce tarniny w mieszankach ziołowych razem z owocami borówki.
A co z borówką czernicą? Sprawdź tutaj (klik!) 🙂
Kwiaty tarniny stosuje się przede wszystkim w mieszankach ziołowych wykorzystywanych do łagodzenia:
W tym celu można stosować odwary z kwiatów tarniny, które samodzielnie przygotujesz w domu.
Owoce śliwy tarniny stosowane są wspomagająco w leczeniu łagodnych biegunek.
Aby przygotować herbatę z suszonych kwiatów tarniny weź 1 łyżkę suszonego ziela, zalej 1 szklanką wody i gotuj przez 3 minuty. Następnie wystudź i odcedź.
Taki napar można pić jako środek łagodnie moczopędny 2-3 razy dziennie po ½ szkalnki między posiłkami.
W przypadku łagodnych zaparć u dzieci podawaj 1-2 łyżki kilka razy dziennie.
Owoce tarniny są świetnym surowcem do produkcji dżemów i nalewek. Przetwory z nich przygotowane mają lekko cierpki, kwaskowaty smak.
Owoce zbiera się jesienią, najlepiej po lekkim przymrozku. Trzeba uważać bo tarnina ma ostre ciernie, którymi można się pokaleczyć. Najlepiej rozłożyć pod krzakiem jakieś płótno i lekko otrzepać z owoców – to najszybszy sposób na zbiór. Jeśli nie było przymrozków, owoce tarniny należy zmrozić przez noc aby złagodzić ich cierpki smak.
Dżem z owoców tarniny ma bardzo fajny, cierpko-kwaśny smak, który świetnie nadaje się do mięs. Aby go przygotować będziesz potrzebować:
Wykonanie:
Do wykonania nalewki z owoców tarniny będziesz potrzebował:
Wykonanie:
Teoretycznie po tym czasie nalewka jest już gotowa, ale pełniejsza będzie jak sobie jeszcze trochę poleżakuje w butelkach – polecam trochę poczekać 🙂
Oficjalne źródła nie podają konkretnego wieku od jakiego możemy stosować odwary z kwiatów tarniny, ale według mnie można je już podawać małym dzieciom, tak od 4-5 roku życia, ponieważ są to łagodne środki.
U kobiet w ciąży i karmiących raczej nie stosujemy, natomiast jeśli bardzo chcesz – koniecznie skonsultuj to ze swoim lekarzem.
Co do przetworów, to można podawać nawet małym dzieciom oraz kobietom w ciąży i karmiącym, ale w rozsądnych ilościach – tak jak wszystko zresztą.
Nalewki tylko dla dorosłych, ale to chyba oczywiste 🙂
gatunek: Śliwa tarnina (łac. Prunus spinosa)
rodzina: różowate (łac. Rosaceae)
Tarnina, a dokładniej śliwa tarnina, to gęsty krzew dorastający do wysokości 3 m. Tworzy liczne rozgałęzienia i odrosty, dlatego często można ją spotkać w gęstych skupiskach. Cechą charakterystyczną śliwy tarniny są kolce obecne na gałęziach, stąd inna nazwa tej rośliny – Tarka. Zakwita bardzo obficie, na biało, wczesną wiosną, w kwietniu i maju. Owoce tarniny dojrzewają od sierpnia do października. Są czarno-sine z niebieskim nalotem i dużą pojedynczą pestką w środku. Mają ciekawy, cierpko-gorzki smak.
Tarnina rośnie w miejscach nasłonecznionych, na prawie każdego rodzaju glebie. Często porasta nieużytki i obrzeża pól, tworząc gęste, trudne do przebycia zarośla.
Tarninę można również uprawiać samodzielnie w ogrodach, na rynku ogrodniczym dostępne są różne gatunki ozdobne o przeróżnej barwie kwiatów.
Zdrowotności!
Pan Tabletka
P.S. Czy widzieliście już mój pakiet gorączkowy: książka Gorączka dla rodziców (klik!) oraz książeczka bajka o gorączce dla dzieci (klik!)?
1.Kohlmünzer, S., Farmakognozja. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, s. 185.
2. Anioł-Kwiatkowska, J., 1993. Rośliny lecznicze Atlas. Warszawa: Arkady, s. 261.
3. Ożarowski, A., & Jaroniewski, W. Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie. Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych. (1989)., s., 368-369