Dzisiaj przybliżę Wam tymianek pospolity, nazywany też macierzanką. Pewnie wszyscy znacie go z syropu na kaszel i z tabletek Tymianek i podbiał. A jak działa tymianek? Na co go stosować? Gdzie rośnie i kiedy go zbierać? Zapraszam do wpisu.
Spis treści
Tymianek pospolity (a właściwie ziele tymianku, czyli surowiec farmaceutyczny) zawiera w sobie wiele związków chemicznych, które warunkują jego działanie lecznicze. Jednak gwiazdą wśród nich jest zdecydowanie tymol. Właśnie on jest głównym składnikiem olejku eterycznego. Poza nim znajdziemy w tymianku także kwasy fenolowe, flawonoidy i triterpeny. Całość tworzy tą wybuchową mieszankę.
Na pewno większość z Was wie, że tymianek pomaga na kaszel. A jak się to dzieje? Składniki czynne ziela tymianku zwiększają czynność wydzielniczą oskrzeli i rozrzedzają zalegającą wydzielinę. Co więcej, tymianek rozkurcza mięśnie gładkie oskrzeli, więc dodatkowo ułatwia odkrztuszanie. Poza tym działa antyseptycznie na błony śluzowe górnych dróg oddechowych.
Jeśli chcesz wiedzieć więcej, oto inne rośliny, które są stosowane na kaszel: prawoślaz (klik!), mniszek lekarski (klik!), babka lancetowata (klik!) i bluszcz (klik!).
Tymianek stosowany jest przede wszystkim w stanach zapalnych górnych dróg oddechowych, szczególnie takich, w których pacjent skarży się na utrudnione odkrztuszanie. Ponieważ tymianek działa także przeciwbakteryjnie, przeciwgrzybiczo i przeciwbólowo, stosuje się go w stanach zapalnych błony śluzowej jamy ustnej, gardła oraz skóry.
Ważne! Olejku tymiankowego nie wolno stosować u dzieci poniżej 2. roku życia, szczególnie w okolicy nosa.
Syrop z tymianku, albo syrop tymiankowy, to jeden z najczęściej stosowanych syropów na kaszel. Rozrzedza i ułatwia odkrztuszanie wydzieliny. Często stosowany właśnie w stanach zapalnych górnych dróg oddechowych.
Tymianek i podbiał to bardzo popularne, ziołowe tabletki, które doskonale łagodzą kaszel i nawilżają gardło, przez co pacjent pozbywa się męczącej chrypki. W ich skład wchodzą, a jakże, tymianek i podbiał 🙂
Tymianku nie powinny stosować osoby uczulone na którykolwiek ze składników czynnych. Kobiety w ciąży także powinny unikać stosowania tymianku. Jak wspomniałem wyżej, olejku z tymianku nie stosujemy także u dzieci poniżej 2. roku życia.
***
gatunek: Tymianek pospolity (łac. Thymus vulgaris)
rodzina: jasnotowate (łac. Lamiaceae)
Pewnie większość z Was doskonale wie, jak wygląda tymianek, więc nie będę wchodził w szczegóły. Jest to roślina wieloletnia, która dorasta do kilkudziesięciu centymetrów, ma malutkie, różowe kwiatuszki i drobne listki, które od spodu są lekko owłosione. Jego zapach jest bardzo aromatyczny – wystarczy lekko poruszyć ziele i już można go poczuć. A jak pachnie tymianek, wszyscy wiedzą. A jeśli nie, to koniecznie musicie się przekonać.
Poza tym, że obecnie tymianek można znaleźć w naprawdę wielu polskich ogródkach (albo w doniczkach w mieszkaniach :)), to pochodzi on z rejonu Morza Śródziemnego, przede wszystkim z części zachodnioeuropejskiej – nie bez powodu jest to jedna z przypraw najczęściej dodawana do potraw pochodzących z tych okolic. Obecnie uprawiana jest w krajach zachodniej, środkowej i północnej Europy, a także w Afryce Północnej.
Ziele najlepiej zbierać podczas kwitnienia rośliny. Aby ją wysuszyć, należy odciąć całe ziele nad powierzchnią gleby, a następnie suszyć w przewiewnym miejscu. Dopiero kiedy pędy wyschną, odrywamy kwiaty i listki.
Zdrowotności
Pan Tabletka
P.S. Czy widzieliście już nowość w sklepie? Przed Wami cudne lniane woreczki na lawendę, w różnych wariantach: pojedynczy (klik!), pakiet z wypełnieniem (klik!) i pakiet bez wypełnienia (klik!). To idealny czas na przygotowanie pachnących wsadów do szafy 🙂
P.S.2 Jeśli szukasz naturalnych receptur na kaszel, to polecam mój przepis na syrop z pędów sosny na kaszel (klik!).
1.Kohlmünzer, S., Farmakognozja. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, s. 561
2.Matławska, I. (red.) (2008).Farmakognozja. Podręcznik dla studentów farmacji. Wydanie trzecie poprawione i uzupełnione. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, s. 315, 316, 330